OLED to skrót od Organic Light Emitting Diode (organiczna dioda elektroluminescencyjna). "Organiczna" odnosi się do warstwy węgla, która znajduje się wewnątrz panelu przed szklanym ekranem. Panele OLED same emitują światło, gdy przepływa przez nie prąd elektryczny, podczas gdy wyświetlacze LCD i LED wymagają zewnętrznego źródła światła, takiego jak duże podświetlenie, aby zapewnić jasność. To właśnie podświetlenie odróżnia wyświetlacze LCD od ich wariantów LED. Tradycyjny wyświetlacz LCD ma podświetlenie (zwane zimną katodą fluorescencyjną lub CCFL), które jest jednolite z tyłu wyświetlacza.
Oznacza to, że niezależnie od tego, czy obraz jest czarny, czy biały, jest on oświetlany dokładnie taką samą jasnością światła na całym panelu. Redukuje to tak zwane "gorące punkty" lub obszary wyjątkowo jasnego światła, ponieważ rzeczywiste źródło światła oświetlające je jest takie samo. Wszystko zaczęło się kilka lat temu, gdy inżynierowie firm takich jak Samsung i Sony wprowadzili szereg diod LED jako podświetlenie, co oznacza, że jeśli pewna część ekranu była czarna, diody LED za tą częścią można było wyłączyć, aby wydawała się czarniejsza. Jest to lepsze rozwiązanie niż podświetlenie CCFL, ale nadal ma niedoskonałości. Ponieważ podświetlenie jest generowane przez światło za LCD, a nie przez samą warstwę LCD, podświetlenie nie jest w pełni zsynchronizowane z pikselem z przodu. Powoduje to efekt zwany "blooming", w którym światło LED z jasnych części obrazu jest przenoszone na czarne obszary. To właśnie odróżnia OLED od wyświetlaczy LCD/LED. W ekranie telewizora OLED światło jest emitowane przez same piksele, dzięki czemu mogą się one całkowicie wyłączyć, gdy muszą być czarne, zamiast polegać na podświetleniu, które wyłącza się za nimi.